Բարոյական սկզբունքներն այնպիսի բաներ չէին, որոնք մեզ ուսուցանվում էին խոսքերով, դրանք առօրյա կյանքում ապրումի վերածված բաներ էին՝ մարմնավորված ընտանեկան
կյանքի բոլոր օրերի հյուսվածքում: Ծնողներս մեզ հետ այնքան էլ չէին խոսում ազնվության կամ աշխատասիրության մասին, իրենց օրինակով էին սովորեցնում դրանք հոգևոր ու բարոյական այն մթնոլորտում, որի մեջ մենք մեծացանք: Մեր ժամանակի բարոյական ճգնաժամը, ըստ էության, պայմանավորված է նրանով, որ հաճախ ընտանիքը դադարել է օջախ լինելուց և դարձել սոսկ ապրելատեղ: