«Սերմնացանը ցանելու դուրս եկավ: Ցանելու ընթացքում սերմերից մի քանիսն ընկան ճանապարհի մոտ: Թռչյունները եկան ու կերան դրանք: Մի քանիսն ընկան քարքարոտ տեղ. հողը քիչ էր, ու շուտով աճեցին, որովհետև հողը խորը չէր: Բայց արևը դուրս եկավ, թառամեցին, ու քանի որ արմատներ չունեին, չորացան: Մյուսներն ընկան փշերի մեջ, և փշերը խեղդեցին նրանց: Մի քանիսն ընկան բերրի հողի վրա ու պտուղ տվին` մեկի դիմաց հարյուր, վաթսուն երեսուն»:
Այնուհետև Հիսուսը աշակերտներին բացատրեց այս առակի իմաստը. «Ովքեր լսում են թագավորական խոսքը և մտքում չեն պահում` գալիս է չարը ու հափշտակում նրանց սրտում եղած սերմը (այս սերմը ճանապարհի մոտ ընկած սերմն է):
Քարքարոտ հողի վրա ընկած սերմը այն է նշանակում, որ ով լսում է խոսքը, ուրախությամբ ընդհունում է, սակայն իր մեջ արմատներ չունի ու հետևողական չէ: Երբ վիշտն է պատում իրեն, կամ խոսքի համար հալածանքի է ենթարկվում, իսկույն գայթակղվում է:
Իսկ փշոտ վայրում ընկած սերմը նշանակում է, որ մեկը լսում է խոսքը, բայց այս աշխարհի հոգսերն ու հարստության հրապույրը լռեցնում են այն խոսքը և անպտուղ դարձնում:
Լավ հողի վրա ընկած սերմը նշանակում է, որ խոսքը լսում են, հասկանում են, այդ պատճառով էլ բերքատու են դառնում այնպես, որ մեկը հարյուրապատիկ է դառնում, մյուսը` վաթսուն, երրորդը` երեսուն»
Фейсбук Армения
https://www.facebook.com/haykakan.spyurq?fref=nf
amediainfo.ru
No comments:
Post a Comment