Իմ Խորեն Աբրահամյան… Քո մեծությունը թույլ
տվեց , որ Դու լինես բոլորինը… Քո խորունկ
աչքերի օվկիանում ծով պատմություն կա ` տառապանքով ու հաղթանակով հյուսված, ճիշտ
այնպես, ինչպես հայի պատմությունը… Բամբ ու հնչեղ ձայնիդ մեջ որոտ կա մի
անբացատրելի , որ , ասես , հոսում է մեր կուռ ու հաստատուն լեռներից… Առյուծի
բնության պես հզոր մի բնույթ կա ներսումդ,
նա արթուն է բեմում, արթուն է քո ամեն զրույցի մեջ… Նա , երևի, չի էլ քնում…
Պարզապես, մերթ ընդ մերթ ըմբոստանում է ` ճշմարտանման ստեր լսելուց… Ես գիտեմ, որ
Դու ամենից շատ ատում ես հենց այդ
ճշմարտանման սուտը… Վտանգավոր երևույթ է , որ խորթ եղավ քո արվեստից, դրա
համար Դու բոլորինն ես … Բեմում ծոր տվող Քո անկեղծության հորձանքը գերող է … Քո
լռությունն անգամ շատ բան է խոսում… Դու փորձեցիր ողջ կյանքում խաղալ այդ
լռությունը… Քո սրտի երգը մեր արյան կանչն է , և հենց դրա համար ես Դու բոլորինը…
Ես երբեք Քո մասին անցյալ ժամանակով չեմ խոսելու… Դու կաս , Գևորգ, Օթելլո, Դոկտոր Սթոքման, Պավլե…….. Դու կաս … Տարեդարձդ շնորհավոր…
Արմինե Բոյաջյան
No comments:
Post a Comment