Իմ պարտքն եմ համարել առաջին հերթին հույս ներշնչել հուսահատ մարդկանց, որոնք մշտապես ենթակա էին մահվան վտանգին ..
Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոսի իմ ծառայության տասնութ տարիներից տասնհինգը բաժին են ընկել պատերազմի ժամանակին: Ուրեմն, ես իմ պարտքն եմ համարել առաջին հերթին հույս ներշնչել հուսահատ մարդկանց, որոնք մշտապես ենթակա էին մահվան վտանգին: Այդ պատճառով մեծ կարևորություն եմ տվել քարոզին, հուսադրիչ խոսքին: Քարոզի հետ մեկտեղ չնայած ավերածություններին, մենք Լիբանանի նկատմամբ վկայել ենք մեր հավատքը շենքեր կառուցելով Եկեղեցու համար, այդ ժամանակաշրջանում կառուցել ենք ամենաքիչը յոթ կամ ութ մեծ շենք .. : Դրան զուգահեռ ջանացել եմ նպաստել Դպրեվանքի ընդարձակմանը, նոր հոգևորականների պատրաստությանը, կաթողիկոսարանի մշակութային գործունեությանը, գրքի ցուցահանդեսներից բացի, ավելացրել ենք մեր հրատարակությունների քանակը, արդիականացրել տպարանը, որն ամբողջ սփյուռքի արգասավոր տպարաններից մեկն է դարձել: Մի խոսքով, պահպանել ենք մեր բոլոր հաստատությունները՝ կրոնական, կրթական, ընկերային և մշակութային: Չնայած անկայուն իրադրությանը, Լիբանանը մեզ համար միշտ մնում էր հայկական սփյուռքի ամենակենսունակ օջախը:
Գարեգին Ա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս. Զրույցներ Ջովաննի Գուայտայի հետ(Լուսանկար. ռմբակոծություն Անթիլիասում, 1990 թ.)
Գարեգին Ա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Fb page
No comments:
Post a Comment