Մոտ 5 տարի առաջ, սա ինձ պատմեց մեր ընտանիքի լավ բարեկամ, տատիկիս դասնկերը և մտերիմը` ցավոք երջանկահիշատակ հանճարեղ Էդուարդ Միրզոյանը:
90-ի մոտ Մաեստրոն մի հարցով գնացել էր ''մշակույթի'' նախարարի մոտ, (էշ հասոյի) նախորոք զանգել, պայմանավորվել....էս մադոննասեռվիզոտ անասունը, նախ`հերիք չի 1.5 ժամ սպասեցրել ա Միրզոյանին, իսկ հետո դուրս ա եկել որ գնա, Միրզոյանը սպասասրահում նստած տեղից վեր ա կացել ու փորձել ա խոսակցությունը սկսի, ինչի պատասխան Հասոն ասել ա.
-Հայրիկ ջան, ժամանակ չկա, պիտի գնամ տուն ''ոտերս հանեմ'' հոգնած եմ, սաղ օրը ձեզ եմ ընդունում այ մարդ, մի քիչ խիղճ ունեցեք յաաաաաա՜
-Կներեք, չե՞ք ճանաչում երևի
-Չէ, ո՞վ եք
-Կոմպոզիտոր Էդուարդ Միրզոյանը...
-Աաաաաա, հիմա որ մեկդ վեր ա կենում կոմպոզիտԸռ ա, ո՞ր մեկիդ ճանաչեմ, գնացի գնացի, զամերին ասա....
-Բայց ախր ես ԽՍՀՄ մրցանակի դափնեկիր, երկար տարիներ գլխավորել եմ......
-Հայրիկ ջան, ժամանակ չկա, պիտի գնամ տուն ''ոտերս հանեմ'' հոգնած եմ, սաղ օրը ձեզ եմ ընդունում այ մարդ, մի քիչ խիղճ ունեցեք յաաաաաա՜
-Կներեք, չե՞ք ճանաչում երևի
-Չէ, ո՞վ եք
-Կոմպոզիտոր Էդուարդ Միրզոյանը...
-Աաաաաա, հիմա որ մեկդ վեր ա կենում կոմպոզիտԸռ ա, ո՞ր մեկիդ ճանաչեմ, գնացի գնացի, զամերին ասա....
-Բայց ախր ես ԽՍՀՄ մրցանակի դափնեկիր, երկար տարիներ գլխավորել եմ......
No comments:
Post a Comment